رادیو سانست - دانلود صوتی مجموعه داستان آب و هوای چند روز سال
(لینک دانلود مستقیم در سایت کتاب گویا):
رادیو سانست - دانلود صوتی مجموعه داستان آب و هوای چند روز سال
نوشته آیین نوروزی/ نشر نگاه
جبر خوابیدن
.
ما نسل موش قطبی ها
به هیچ وجه هدفم دفاع از جمهوری اسلامی و کارهایش نیست ولی درست نیست که تا این حد تسلیم مسیر و خطی که رسانه ها می دهند و شبکه های اجتماعی پخش میکنند شویم بدون اینکه از نیت و ریشه ی واقعی اونها آگاه باشیم. سر این جریان به یاد گفتگویی با اما تامسون افتادم که در مجله ی 24 شهریور ماه چاپ شده بود و از او دلیل حضور نداشتن در توییتر و دیگر شبکه های اجتماعی رو پرسیده بودند و اینطور جواب داده بود : "امیدوارم هر کسی به صرافت بیفتد که ما همه در واقع تحت یک عمل آزمایشگاهی بی در و پیکر قرار داریم. مثل یک موش آزمایشگاهی. همین. ما ابلهیم جنس را اختراع میکنیم و خودمان را پرتاب می کنیم توش. و بعد یک روز در میمانیم که چرا کل یک نسل مثل دسته ای موش قطبی که اختیاری ندارند.. تالاپ..خودشان را از صخره پرتاب میکنند پایین. این نسل نسل موش قطبی هاست. ببین کی دارم بهت می گویم..."
راک
کمدی الهی
حکم نهایی استیون هاوکینگ: خدایی در کار نیست
رادیو سانست
... بعضی ترانه ها یه دنیا خاطره و احساس زنده میکنند مثل بعضی بوها، عکس ها، مکان ها، روزها...
خاصیت اندوه
اندوهم را دوست دارم. این از سر شرقی غمگین بودنم نیست. اندوه قوی است و از همه چیز بالاتر می‌ایستد. خاصیت دارد. در برابر شکوهش همه چیز کوچک است. همه چیز خنده‌دار است. اندوه، قفلی است که کاسب خسته بردر مغازه‌اش می‌زند و می‌رود ناهار و مشتری گدا و دارا هردو با یک تابلو مواجه می‌شوند: من نیستم. اندوه صاحب‌عزایی است که به عزاداران خُرد که خاک برسر می‌ریزند مات و محو نگاه میکند که بروید پی کارتان شما چه می‌گویید دیگر. اندوه از موضوعی که شروعش را باعث شده هم سواتر است. اندوه را با شکست اشتباه نمی‌گیرم. گریه هم نمی‌کنم. گریه پذیرش شکست است. گریه ؛کودکی است که امیدوار است بادکنک فرارکرده‌اش به دستش برسد؛ در اندوه اما صحبت از امید و ناامیدی نیست. جنگی هم نیست. تعطیل می‌کندت. ماشینت کنار می‌زند در جاده‌ای سبز و خودت می‌روی کنار رودی می‌نشینی و می‌گذاری ماشین‌هایی که در جاده مسابقه گذاشته‌اند جلو بزنند.
.
(+)
از "وای فای" متنفرم
از "وای فای" متنفرم؛ همه ی آن لحظاتی که دور همیم و از هر هفت نفر، شش نفر توی قاب های کوچک درخشان توی دست هایشان گم می شوند، محض آن یک نفر جا مانده توی "گروپ"! متنفرم از "وای فای"، آن به آن سکوت دور هم نشینی های بکر، کافه های قشنگ، جشن های کوچک، و همه ی لحظات لطیف دیگری که جادوی چشم های آدم های نزدیکمان را به "لایک" عکس های بی عمق یک دنیای گنگ می فروشیم!
پی نوشت : رژلب قرمز نیمی از همه ی چیزهای خوب است؛ مخصوصنی اگر "تو" زده باشیش!
شهر اشباح
